Yazılar » SESİN GÜCÜ, SÖZÜN GÜCÜ
Sesin repertuvarı çok geniştir: Çığlık atma, bağırma, kısık ses, tiz ses, geveleme, fısıltı ve bir dolu daha..
Sözün (laf) repertuvarı da çok geniştir; bir kelimeden binlerce cümleye kadar uzanır.
Ses doğuştan vardır, söz sonradan eklenir.
Sözü olmamasına rağmen, anne çocuğunun aç mı, uykusu mu var yoksa bir yeri mi ağrıyor sesinden bilir. Çocukta iki yaş civarı konuşma başlayınca sesin yanına söz de eklenir. Ses ve söz artık birliktedir. Ses ve sözün arasındaki uyum ve ahenk ikisinin de gücünü artırır.
Fısıldarken sesin gücü azalırken sözün gücü artar. Çığlık, feryat da söz yok olur, ses acıyı anlatır. Ağıtta ses söz birbirine karışır. Şarkı-türküde söz sese göre şekil alır. Ahenk ve uyum bozulduğunda;
Sesin çeşitliliği azalır, repertuvarı daralır ve kalan sesler de baskın hale gelir. Örneğin pek çok müzik aleti olan bir orkestrada, yüksek sesle sadece birkaç enstrümanın kullanılması gibidir. Oysa çocuklukta tüm enstrümanların ahenkle kullanıldığı bir senfoni vardır.
Yine ahenk ve uyum bozulduğunda;
Söz olması gerekenden az ya da fazladır. Müsamerelerde ki bağırarak şiir okuyan çocuklar gibi, sözdeki yetersizlik sesle giderilmeye çalışılır. Çünkü şiirin söz gücü kendinde fazla iken çocuk için azdır. Çocuk bunu bağırarak gidermeye çalışır.